Reünie van de eerste groep Clara Feyoena Heem

Zoals ieder jaar kwamen oud-ziekenverzorgsters en hun voormalige lerares van Clara Feyoena Heem weer samen voor hun jaarlijkse reünie. Dit keer was het extra bijzonder: het vond plaats in het nieuwe gebouw. Precies 53 jaar na de start van hun opleiding.

In 1972 begon deze groep van zestien jonge vrouwen, toen zeventien jaar oud, aan de allereerste interne opleiding binnen Clara Feyoena Heem. Ze woonden samen in het zusterhuis op het terrein en leerden daar het vak van de zorg van binnenuit.

Een terugblik vol verhalen

Het weerzien begon met een hartelijk ontvangst met koffie en gebak, waarna een rondleiding door het nieuwe gebouw volgde. Twee teamleiders vertelden over de afdelingen, de nieuwe zorgconcepten en de moderne voorzieningen. “Wat een verschil met toen,” vertelt een van de oud-ziekenverzorgsters. “In onze tijd waren er nog vier- en tweepersoonskamers. Nu heeft iedereen een eigen kamer met badkamer. Wat een verbetering voor de privacy.”

Tijdens de reünie kwamen de herinneringen vanzelf boven. Hoe ze als jonge leerlingen alles met hun eigen handen deden, zonder de hulpmiddelen van nu. “We hadden natuurlijk geen tilliften of verstelbare bedden,” vertelde een van de dames. “We deden het gewoon met spierkracht, maar vooral met hart en ziel.”

We vroegen de ‘Claartjes’, zoals hun groepsapp heet, om leuke anekdotes uit hun begintijd te delen. Ze vertelden over de lange werkweken van veertig uur, de nachtdiensten van zeven nachten achter elkaar en de zusterpost waar destijds nog gerookt werd. “Dat is nu echt ondenkbaar,” zeiden ze lachend.

Nog één dag terug in de tijd

Toen de vraag werd gesteld wat ze zouden willen doen als ze nog één dag mochten meelopen, hoefden de meesten niet lang na te denken. “Ik zou weer een ochtend willen helpen met wassen en aankleden,” zei een oud-verzorgende. “Even dat contact voelen, een praatje maken, iemand met een goed gevoel naar de huiskamer brengen.” Een ander vulde aan: “Of een dagje meekijken op de revalidatie. Gewoon zien hoe het nu gaat en hoe alles is veranderd, maar de zorg nog steeds even warm is.”

Hoewel er dit jaar een paar zusters ontbraken, was de middag een groot succes. Er werd gelachen, herinneringen werden opgehaald en er voelde een diepe trots op wat zij ooit hebben opgebouwd en hoe de zorg sindsdien is gegroeid.

“De interne opleiding binnen CFH was goed voor de patiënt, maar ook voor ons als studenten,” vertelde een van de dames. “We hadden zoveel verbinding met elkaar. Daardoor leerde je met nog meer betrokkenheid en liefde zorgen.”

--

Bron beeld: Weekblad De Toren – Gert Stegeman.