SEH-verpleegkundige Jolanda Hutten
“Het onverwachte maakt het werk uitdagend”
Op de Spoedeisende Hulp is geen dag hetzelfde. Van botbreuken tot levensbedreigende situaties; als SEH-verpleegkundige moet je snel schakelen, prioriteiten stellen en patiënten begeleiden als ze op hun kwetsbaarst zijn. Jolanda Hutten is sinds 2018 verpleegkundige op de SEH van het Saxenburgh Medisch Centrum. “Het acute en onverwachte maken het werk uitdagend.”
Jolanda werkt al meer dan twintig jaar bij Saxenburgh. Ruim tien jaar geleden maakte ze de overstap van de interne, cardiologie- en oncologieafdeling naar het observatorium. Ze ontdekte daar haar affiniteit met spoed en kreeg de kans om de specialistische opleiding voor de Spoedeisende Hulp te volgen. Een kans die ze vanwege haar belangstelling voor de acute zorg met beide handen aangreep.
Iets betekenen
Op de SEH is Jolanda helemaal in haar element. Het werk eist flexibiliteit, een scherpe blik en het vermogen om onder druk te handelen. “Nieuwe patiënten komen met een ambulance, worden doorverwezen door de huisarts of röntgenafdeling, maar melden zich soms ook zelf aan bij de Spoedeisende Hulp.” Voor de verpleegkundige zaak om ze op te vangen. Jolanda voert onderzoeken uit, geeft eventueel pijnstilling en begeleidt patiënten naar de volgende stap.
Als er meerdere patiënten zijn, beoordeelt Jolanda wie het meest urgent zorg nodig heeft. Daarbij moet ze soms snel in actie komen. Ook als er sprake is van bijvoorbeeld een reanimatie. “Dat dringende maakt het werk spannend, maar het is vooral ook mooi om patiënten bij te kunnen staan als ze pijn hebben, angstig of onzeker zijn. Voor mij is wat er gebeurt misschien routine, maar voor hen is het overweldigend.”
Onvoorspelbaar
De verschillende hulpvragen maken het werken op de SEH allesbehalve voorspelbaar. Jolanda geniet van de uitdaging die dat met zich meebrengt. “Geen dag is hetzelfde. Je ziet mensen van alle leeftijden en achtergronden, van sporters met blessures en toeristen in de zomer tot feestgangers in hun carnavalsoutfit”, zegt ze. “En je merkt het ook direct als er weer geschaatst kan worden.”
Het houdt het werk divers, net als de wisselende diensten. De verpleegkundige werkt regelmatig ’s avonds, in weekenden en ook op feestdagen. “Ik weet niet beter en vind het ook alleen maar fijn om zo te werken.” Goede afspraken met het thuisfront maken daarin wel een verschil, denkt Jolanda. “Als je thuis alles goed organiseert en weet wat je aan elkaar hebt, dan heeft het werken in wisselende diensten alleen maar voordelen.”
Dingen loslaten
Het werken op de Spoedeisende Hulp kent ook z’n moeilijke momenten. Soms brengt de behandelend arts mensen slecht nieuws. Hun wereld stort dan voor haar ogen in. “Dat raakt je. Het zou gek zijn als dat niet zo was.” Ook krijgt ze af en toe te maken met patiënten die komen vanuit een verwaarloosde thuissituatie. “Dan vraag je je af: hoe kan dit zo gebeuren? Dat zijn wel dingen die je bijblijven.”
Naarmate ze het werk langer doet, kan ze de heftige momenten beter van zich afzetten. “Ik neem het niet snel mee naar huis.” Wat dat betreft overheersen de mooie momenten altijd. “Vooral die dagen dat je hoog in de adrenaline zit, er veel dingen tegelijk gebeuren en je snel schakelt en beslissingen maakt. Dat maakt het werk mooi.”
Tweede thuis
Een fijn team en de professionele organisatie zorgen ervoor dat de SEH-verpleegkundige zich op haar plek voelt bij Saxenburgh. “Het is een relatief klein ziekenhuis, dus de lijntjes zijn kort. Je kent bijna iedereen en hebt als het nodig is snel contact met de specialisten.” Dat maakt volgens Jolanda de samenwerking prettig. “Het voelt gewoon als mijn tweede thuis. Ik heb een gezellig en flexibel team, dat draagt zeker bij aan mijn werkplezier. We hebben veel lol samen en zijn er voor elkaar als het nodig is.”
Wat Jolanda vooral drijft, is het gevoel dat ze iets voor een ander kan doen. Het werk op de SEH is volgens de verpleegkundige soms intens, maar ook ontzettend waardevol. “Als ik iemand in een kwetsbare situatie kan helpen, haal ik daar veel voldoening uit.”